Faim Noire

Je Ontbijt

Ongeduldig keek je hem aan. Hij nam een trek van zijn sigaret terwijl hij een afweging maakte. Hij zwaaide zijn peuk met vier vingers uit zijn mond, steunde zijn handen op de toonbank, boog zijn gezicht omlaag, richtte zijn ogen naar jou, glimlachte, en zei dat je het broodje kreeg. Het was geen enkele moeite. Maar het ging je niet om het geld. Je schold hem uit voor idioot, betaalde je broodje, gaf hem zelfs wat fooi, en liep de broodjeszaak uit. Je at je broodje al lopende op en even later kotste je alles weer uit. Je veegde je tanden schoon, spuugde op de grond, strekte je trillende knieën terwijl je steun zocht bij een muur en je liep verder.

Je Middageten

De rij voor de drive-in was lang. Lang waren ook de blauwige strengen sigarettenrook die in de benauwde ruimte van de auto opnieuw door je porïen werden opgenomen. Dezelfde kleur hadden je aderen die door je slapen schenen wanneer je honger had. Je dacht na op een vlam-achtige manier en het stopte niet als de sigaret op was, maar ging door achter je kiezen en vanaf je keelholte brandde het dwars door je organen heen naar beneden, als een kaars die niet doofde maar dwars door het chassis heen fikte. Extra bacon, extra cheese. Je stem was hees. Je inhaleerde de uren die volgden menig tongzoen over je roetzwarte ziel.

Je Avondeten

Je had pizza's laten komen. Peperoni, extra kaas. Je keek me aan toen je de doos opende en de walm, de walm uit de doos, steeg in je gezicht. Je maakte een dierlijk gebaar. Je ogen verrieden de rol die je speelde; ze vertelden me alles. Je leven, je verwachtingen. De leegte. Je vluchtte, waarvan weet ik niet maar je vluchtte. Ik was er voor je. Ik was de dikke betonnen muur waar je met 300 per uur tegenaan knalde. Ik was er voor je, wat je er ook van hebt gevonden. Je dacht dat het liefde was. Liefde. Ik weet het niet, ik denk er niet meer over na. Ik heb andere zaken aan m'n hoofd. Bens vader deed het werk waar het uiteindelijk allemaal om draaide. De baan was gewild en ik diende zijn bescherming. Hij schreeuwde niet toen het afliep. Hij was afschuwelijk. Ik mis je, Kadie. Ik mis je. Tweet